Ik heb anderhalf jaar geleden een ECT (electroshock) behandeling gehad. Ik heb zelf toestemming gegeven, maar had dat nooit gewild. Ik wil er alles aan doen dat dit niet meer gebeurt. Als ze het onder dwang gaan doen, wordt het een gevecht. Ik ben bang dat ik nooit meer over dat trauma heen zal komen.
Pauline wil voorkomen dat ze ooit nog een Electroconvulsie behandeling zal krijgen:
‘Anderhalf jaar geleden kreeg ik ECT behandelingen in verband met ernstige depressie, die niet reageerde op medicijnen (antidepressiva). MAO-remmers hielpen ook niet. Toen werd ik op dinsdag (voor het eerst van mijn leven) vrijwillig opgenomen, en op donderdag lag ik in de operatiekamer. Iedereen in mijn omgeving wist dat ik het niet wilde, maar ik was niet weerbaar en heb mijn handtekening gezet. Het overviel me enorm. Ik heb al dertig jaar geen contact met mijn familie en aan mijn vriendin werd niets gevraagd. Zij vroeg me: wil je dat wel?! Maar ik was suf van de medicijnen en had iets van: als ik me zo rot voel, in godsnaam doe het maar.
Ik heb zeven behandelingen gehad, toen zijn ze gestopt. Het was een hele slechte ervaring. Ik kan veel niet met zekerheid zeggen, hoe en wat er gebeurd is. Ik ben veel kwijt uit die periode, dus kan je ook je beklag niet doen.
Ik heb nog enorme last van mijn geheugen, mijn hoofd is nooit meer geworden als daarvoor. Het is alsof ik in een mist leef. Dat vind ik heel erg. Ik zie geen enkele verbetering en wist niet dat dit zo lang kon duren.
Ik wil dat het me niet weer overkomt. Ik geef een brief -aan mijn vrienden, de huisarts, de psycholoog- en stop er een in m’n tas. Maar hoe kan ik zeker zijn dat het niet gebeurt? Stel dat ze niet goed in mijn tas kijken?
Als ze me gaan dwingen, dan wordt het een drama waar ik niet meer overheen ga komen. Dan ga ik vechten, als ik tenminste niet stijf onder de medicijnen zit. Stel dat ze me platspuiten of vast binden! Zal ik het tegen kunnen houden? Ik was vrijwillig opgenomen, maar soms weten ze dat niet. Een broeder maakte een vergissing en liet me de afdelling niet af. Stel dat ik er niet af kan en niemand kan waarschuwen?
Je hoeft niet meteen een ECT, er liep een man die wilde het niet en hoefde niet, maar ik was niet weerbaar genoeg. Nu wil ik me wapenen. Ik wil met de psychiater praten die het gedaan heeft, zijn daar kosten aan verbonden? Ik wil met een advocaat praten, hoe duur is dat? Ik zit in de WAO.’
Pauline besluit dit met haar huisarts en psycholoog te bespreken en met de psychiater die de ECT toepaste. Ze gaat een zelfbindingscontract opstellen (www.pvp.nl of pvp helpdesk 0900 444 8888 ).
Of dit voldoende is om een ECT behandeling te voorkomen, is niet met zekerheid te zeggen. In de Richtlijn Besluitvorming dwang van de Nederlandse Vereniging voor Psychiatrie worden ECT en psychofarmaca als ‘de belangrijkste behandelmogelijkheden onder dwang’ genoemd. Tweede Kamerleden Bouwman en Spekman (PvdA) hebben 8 september j.l. naar aanleiding van de uitzending van EenVandaag (7/9/09) over ‘Elektroshock onder dwang’ vragen gesteld aan de minister, waaronder de volgende: ‘Bent U bekend met de blijvende schadelijke gevolgen die deze toepassing aan kan richten en bent U het met de PvdA eens dat ECT om die reden niet onder dwang toegepast mag worden?
- Brochure Zelfbinding in de ggz,
- Boekje Over de Wet Bopz, Zelfbinding, of telefonisch via 0800-8051
- Datum publicatie: 22 september 2009