Ik heb anderhalf jaar eerder een ECT (elektroshock) therapie gehad. Ik heb het mezelf toegestaan, maar heb dat nooit gewild. Ik wil er alles aan doen om ervoor te zorgen dat dit niet nog een keer gebeurt. Als ze het nodig hebben om het te doen, wordt het een strijd. Ik twijfel of ik dat trauma nooit zal overwinnen.
Pauline wil nooit meer een elektroconvulsiebehandeling ondergaan:
‘Zo goed als een half jaar geleden kreeg ik ECT-behandelingen voor extreme depressies die niet reageerden op medicijnen (antidepressiva). MAO-preventie hielp ook niet. Toen werd ik dinsdag (voor het eerst in mijn leven) vrijwillig bekend en donderdag bleef ik in de operatiekamer. Iedereen om me heen begreep dat ik het niet wilde, maar ik verzette me niet en tekende het. Het verraste me. Ik heb al dertig jaar geen enkel contact meer met mijn familieleden en ook aan mijn lief is nooit iets gevraagd. Ze vroeg me: wil je dat?! Toch was ik de medicijnen beu en dacht ik, als ik me zo arm voel, voor Gods welzijn, doe het dan gewoon.
Ik heb zeven behandelingen gehad, daarna zijn ze gestopt. Het was een zeer slechte ervaring. Ik kan niet met zekerheid zeggen hoe en ook wat er is gebeurd. Ik ben in die periode heel wat kwijtgeraakt, dus je mag ook niet klagen.
Ik heb nog steeds veel problemen met mijn geheugen, mijn hoofd is eigenlijk nooit de methode geworden die het voorheen was. Het lijkt op wonen in een mist. Daar heb ik echt een hekel aan. Ik zie geen enkele vorm van renovatie en begreep echt niet dat het zo lang kon duren.
Ik wil niet dat het nog een keer in me opkomt. Ik geef een brief -aan mijn vrienden, de huisarts, de psychotherapeut- en stop er ook een in mijn tas. Maar hoe kan ik ervoor zorgen dat het niet gebeurt? Stel dat ze niet uitstekend zoeken in mijn tas?
Als ze me gaan dwingen, zal het een dramatisering zijn die ik niet kan overwinnen.
Dan vecht ik, als ik niet stijf ben onder de drugs. Verwacht dat ze me plat spuiten of me verbinden! Zal ik het kunnen stoppen? Ik werd gewillig bekend, maar af en toe herkennen ze dat niet. Een broeder maakte een fout en liet me de afdeling echt niet afmaken. Wat als ik er niet uit kan en niemand kan waarschuwen?
- Je hebt vandaag geen ECT nodig, er was een man die het niet van plan was en ook niet nodig had, en toch was ik niet duurzaam genoeg geweest. Nu wil ik mezelf uitrusten. Ik ben van plan om de psychiater te spreken die het heeft gedaan, bestaat er een vergoeding? Ik wil met een advocaat praten, hoeveel is dat? Ik krijg een arbeidsongeschiktheidsverzekering.’
- Pauline besluit dit te bespreken met haar huisarts en ook psycholoog en met de psychiater die de ECT heeft gebruikt. Zij stelt zeker een zelfbindend contract op (www.pvp.nl of pvp helpdesk 0900 444 8888).
Of dit voldoende is om ECT-therapie te voorkomen, is niet met zekerheid te zeggen. In de Richtlijnen Dwingende Besluitvorming van de Nederlandse Vereniging voor Psychiatrie worden zowel ECT als psychotrope geneesmiddelen beschreven als ‘een van de meest vitale therapiekeuzes onder dwang’. Kamerleden Bouwman en ook Spekman (PvdA) hebben zich op 8 september verkozen. Naar aanleiding van het programma van EenVandaag (7/9/09) over ‘Elektroshock onder dwang’ werden zorgen aan de predikant gevraagd, bestaande uit het volgende: ‘Ben je bekend met de langdurige gevaarlijke gevolgen die deze toepassing kan veroorzaken evenals zijn stemt de PvdA ermee in dat ECT daarom niet onder dwang mag worden ingezet?